Bir dostla muhabbetten geriye kalan (ve hepimizi ilgilendiren) birkaç düşünce:
İnsanlar neden mutsuz, sağlıksız, başarısız vs?
Ya da Kung Fu (veya başka sanatları) yaptıkları halde hala mutsuz, huzursuz, sağlıksız insanlar var. Bu nasıl oluyor?
Cevap basit:
'Onlar aslında Kung Fu (ya da hangi sanatla ilgiliyseler onu) yapmıyorlar.'
Kung Fu ya da sanatın her bir türü şu demek:
'Sürdürülebilir bütüncül temizlik, sağlık ve farkındalık haliyle geliştirilen disiplin ve erdem.'
Konu Kung Fu gibi görünse de, bu tatsız durum hayatın her ayrıntısında da böyle:
‘İnsanlar neyle ilgileniyorlarsa ‘bölük-pörçük, eksik-artık, baştan sağma ve göstermelik’ şekilde ilgileniyorlar.
O nedenle ne yaptıkları sanat, ne ahlak, ne din, ne adalet, ne ticaret, ne bilim, ne de sosyal yaşam düzgün gidiyor.’
Ama herkes muhteşem...
Herkes uzman...
Herkes her şeyi biliyor...
Bir de hayata bakalım...
Hepimiz kibre boyanmışız farkında bile değiliz.
Hastayız haberimiz yok.
Dikkatlerimizi dışarıdan kendi özümüze, kalbimize çevirme ve orada muhafaza etmek tek çare...
Sevgi ve saygıyla, Kaplan