Daha erdemli bir ömür uğruna...
Ruhsal gelişim yolunda ilerlemek için eğitimler alır, kitaplar okur, söyleşilere katılır, videolar izleriz.
O da yetmez bu yolculukta bize destek olacak kişilerle yakınlaşırız.
Onlarla geçirilen zamanın kıymetini bilir, o zamanları hiç bir şeye değişmeyiz.
Ruhsal olgunluğa erişmek, huzurlu bir yaşam sürebilmek için ne gerekiyorsa yapıyoruz adeta.
Fakat her şeye rağmen, hala etrafımızdaki herkesi yargılar, kimseyi beğenmez, neredeyse herkeste ve her şeyde bir eksiklik buluruz.
İşte bunu konuştuk Ustamla bir ara. Ona bu tezat görünümlü durumun sebebini sordum; o da bana şunları söyledi:
"Biz insanlar huzur ve tekamüle gidiş yolundaki malzemeleri çantamıza koydukça tahmin ettiğimizden daha ağır olduklarını görürüz. Böylece onlar hakkındaki hayranlığımızla birlikte onlara sahip olma arzumuz da artar.
Erdemli bir hayatın özelliklerini öğrendikçe onları kutsar ve bizde de olmalarını isteriz, hayatımızı değiştirecek sırların onlar olduğuna iman ederek. Fakat bütün istek ve çırpınışlarımıza rağmen arzu ettiğimiz o erdem noktasına erişememenin kızgınlığıyla kendimize duyduğumuz öfkeyi çevremizdeki insanlara ve olaylara yansıtırız; bu sayede hem erdemli bir insan illüzyonuyla kendimizi tatmin ederiz, hem de bilinçaltımızdaki hayal kırıklığının ağırlığını kendimiz gibi insanların varlığıyla azaltırız. Sen sen ol çevrendeki insanları eleştirme, yargılama, aşağılama ve hor görme. Çünkü eleştirdiğin ve yargıladığın her fert sensin. Senin asli görevin kendini temizlemektir, bunu hatırla. Sen temizlendiğinde herkes ve her şey de temizlenecektir."
- Sevgi ve saygıyla, Kaplan