Affetmek konusunda bir dostumuzun sorusuna verdiğimiz cevabı hepimiz için bir de blog sayfamızda paylaşmak istedik.
Niyet odur ki affetmek bir zincirleme reaksiyon oluştursun ve hepimiz birbirimizi affedelim.
Soru: Kendimizi nasıl affedeceğiz?
Başta kendimizi affetmek gerekiyor...
Çünkü, kendisini affetmeyen kişiler kimseyi de affedemiyor.
İnsanın kendisini affedememesinin arkasında 'kendisini fazla önemsediği' gerçeği vardır derdi Ustam.
Kendimizi öyle önemsiyoruz ki, zihnimizin bir yerlerinde, dışarıya mütevazı vs görünsek de, içeride kibirden ve daima haklı gelme arzusundan sıyrılamıyoruz.
Kendimizi affetmenin en etkili ve basit yöntemi 'BİR'liği anlamaktan geçiyor. Yani Hakikatle ittifak kurup, içinde yaşadığımız sistemin şişirdiği bireysel güçlülük hikayelerini değiştirmemiz gerekiyor.
Tek başına kendimizi bir şey sanmak yerine, birlikte olmanın muhteşemliğini fark etmek gerekiyor.
'Karşımızda' diye bize servis edilen her varlığın bizim ta kendimiz olduğunu artık kabul etmemiz gerekiyor.
Birinde gördüğümüz her güzellik ve de her çirkinlik bize de ait diye kabul ederek kendimizi affettiğimizde bütün insanları, herhangi bir insanı affettiğimizde de kendimizi affediyor olduğumuzu anlamamız muhteşem!
Sır aranıyorsa buradadır: 'bizler BİRiz, ayrı gayrı değiliz'.
Kendisini affeden başkalarını, başkalarını affeden kendini affetmiş oluyor.
Kişi hangisinden başlamayı daha rahat ve kolay görüyorsa oradan başlayabilir.
Netice aynı olacak nasıl olsa.
Öyle sözde bir af değil!
Şartlara bağlanmış bir af değil!
'Ama'larla dolu bir af değil!
Her 'ama' bir kibir belirtisi, bir nefret ve kin belirtisidir!
'Ama'sız, şartsız ve sınırsız af!
O durumda kişi tüm ağırlıklarından, pis kokularından ve çirkinliklerinden de kurtulacaktır.
"Birinde gördüğünüz güzellik karşısında sevgi ve saygıyla eğilin ve onu kendinizde de var edin.
Birinde gördüğünüz bir çirkinlik ve kötülüğü de kendinizde düzeltin."
Her şey gönlünüzce olsun dostlar...
Sevgi ve saygıyla, Kaplan